Nazım Hikmet “Vatan Haini” şiirinde tüm olumsuzlukları ve haksızlıkları anlattıktan sonra “Nazım Hikmet, Vatan hainliğine devam ediyor hâlâ” demişti değil mi?
Değişen bir şey yok mu desek acaba?
İhanet edenler,
Birbirlerini ihbar edenler,
İtirafçı olanlar,
Emekçinin alın terini sömürmek ve hatta emekçiye saldırarak ulusal bayrağımızı ayakları altına alanlar,
Zengini daha zengin, yoksulu açlığa mahkûm edenler,
“Orta direk,” diye bir şey bırakmayanlar,
Ülke ekonomisini sömürgenlere peşkeş çekenler,
Zenginlik kaynaklarımızı taş, demir, çimento ile değiştirenler,
Üretmeye değil tüketmeye yelken açanlar,
Toplumlardaki en etkili psikolojik etken madde olarak dini kullananlar,
Etnik ayırımcılıklarla halkı kin ve nefretle besleyenler,
Yangın, yağmalama, sanal kumarlar, ayaklar altına alınan ahlaki değersizliklerle süründürenler…
Demek ki bazı şeyler devam ediyor. Hatta katmerlenerek devam ediyor. Devamında yarar görülüyor. Haksızlıklara isyanı, bastırmanın bir yolu olarak seçiliyor.
Üretim olmadığı için, aracılar çok olduğu için, hayvancılığa ve ziraata destek verilmediği için hem az olan ve hem de çok pahalı olan gıda ürünleri, hakkını alamadığı için alanlara çıkan emekçiler, yıllar önce tüm olanaklarını zorlayarak ve kamu hizmetine güvenerek ödemeler yaptıkları halde on yılda evlerinin sadece %9’u yapılan kooperatif mağdurları, evleri yanan orman köylülerinin, yakılan yok edilen ormanların hesaplarını kim ya da kimler verecek? Vermeli?
Hukuk devleti olmanın gereği bu değil midir? Birilerinin ya da bir yerlerin hesap vermeleri örneğin…
Hak denilince İNSAN hakkının başta gelmesi gerekmiyor mu?
Asgari ücretli, emekli, sözleşmeli olanlar insanca yaşama hakkını kayıp mı etmiş oluyorlar şimdi?
Günü idare edebilmek uğruna verilen mücadeleler ya da kanaat etmeler nereye kadar?
Sabrın sonu vardır değil mi? Sabır taşı dahil olmak üzere…
Vatan hainliğine DUR demek istiyoruz… Her birimiz birer Nazım Hikmet silueti olarak…