Mersin’in Tarsus ilçesinde yer alan Ashab-ı Kehf Mağarası, Kur’an-ı Kerim’in Kehf Suresi’nde anlatılan “Yedi Uyurlar” kıssasıyla hafızalara kazınan kutsal bir mekân olarak biliniyor. Rivayete göre, putperest bir kralın baskısından kaçan yedi genç, köpekleriyle birlikte bu mağaraya sığınarak Allah’ın izniyle derin bir uykuya dalmış ve 309 yıl boyunca uyanmamışlardı. Bu kıssa, sadece İslam inancında değil, aynı zamanda Hristiyan dünyasında da “Yedi Uyurlar” adıyla bilinir ve iman, sabır ile ilahi kudretin sembolü olarak kabul edilir. Günümüzde ise mağara, bu efsanevi hikâyenin ötesinde doğası, mimarisi ve halk arasında yaşayan gelenekleriyle ziyaretçilerin ilgisini çeken farklı yönleriyle öne çıkıyor.
Mermer Gibi Parlayan Taşların Sırrı
Mağara içerisinde bulunan kireç taşı yüzeyler, yüzyıllardır ziyaretçilerin dokunuşlarıyla adeta mermer gibi parlayan bir görünüme kavuşmuştur. İnsan elinin yıllar boyunca bıraktığı bu iz, mağarayı diğer doğal oluşumlardan farklı kılarak mistik bir görsellik yaratmasıyla ünlü. Araştırmacılar bu durumun, taşların doğal yapısıyla insanların temasının birleşmesinden doğduğunu belirtiyor. Ancak yerel halk, bu parlaklığı manevi bir işaret olarak kabul ediyor. Kimine göre bu taşlar, Ashab-ı Kehf’in mucizesinin günümüze ulaşan sessiz tanıklarıdır.
Şifa Arayanların Uğrak Noktası
Mağaranın en ilgi çekici detaylarından biri, sarkıtlardan süzülen damlaların halk arasında şifa kaynağı olarak kabul edilmesidir. Yüzyıllardır Mersin halkı ve ziyaretçiler, bu suyun hem bedensel hem de ruhsal iyileştirici özelliğe sahip olduğuna inanıyor. Bazıları suyu içerek sağlığına kavuşmayı dilerken, bazıları da yüzlerine sürerek bereket ve huzur arar. Özellikle Ramazan ayı, kandil geceleri ve dini bayramlarda mağara büyük bir kalabalığın uğrak yeri haline gelir. Bu gelenek, bölgenin inanç turizmini canlı tutarken, mağaraya manevi bir derinlik kazandırır.
Dünya Haritasında 33 Kardeşi Var
Ashab-ı Kehf efsanesi yalnızca Tarsus’a özgü değildir. Dünyanın farklı coğrafyalarında, İspanya’dan Çin’e kadar toplam 33 mağara aynı kıssayla ilişkilendirilir. Ancak Tarsus’taki mağara, hem coğrafi konumu hem de yerel halkın sahiplenmesi sayesinde öne çıkar. Tarsus halkı, kendi mağaralarının gerçek Ashab-ı Kehf olduğuna inanır ve bu inanç nesilden nesile aktarılır. UNESCO’nun geçici Dünya Kültür Mirası listesinde yer alması, mağaranın uluslararası önemini artırırken, inanç ve kültür tarihindeki yerini de güçlendirmektedir.
1873’ten Günümüze Seslenen Mescit
Mağaranın yanı başında, Sultan Abdülaziz döneminde 1873 yılında yaptırılan bir mescit bulunmaktadır. Bu mescit, üç şerefeli minaresiyle dikkat çeker ve mimarisi Osmanlı’nın izlerini taşır. Yıllar boyunca hem bölge halkına hem de ziyaretçilere ibadet imkânı sunan bu yapı, Ashab-ı Kehf Mağarası’nın kutsal atmosferini tamamlayan önemli bir unsur olmuştur. Bugün hâlâ ibadet için kullanılan mescit, mağaraya gelen ziyaretçilerin ruhani yolculuğunu daha da derinleştirmektedir.
Karanlıktan Işığa: Modern Dokunuşlar
Eskiden karanlık bir mekân olan mağara, günümüzde elektrikle aydınlatılmıştır. Bu modern dokunuş, mağaranın doğal yapısını bozmadan ziyaretçilerin içini görmesini ve mistik atmosferi daha güçlü hissetmesini sağlar. Aydınlatmalar, hem turistik hem de dini ziyaretleri kolaylaştırarak mağarayı daha erişilebilir kılar. Böylece geçmişin izleri, bugünün teknolojisiyle birleşerek kutsal mekânın cazibesini artırır.
Sadece Bir Efsane Değil, UNESCO Değeri
Ashab-ı Kehf Mağarası yalnızca dini bir efsaneye ev sahipliği yapmaz; aynı zamanda uluslararası ölçekte tanınan bir kültürel mirastır. UNESCO’nun geçici Dünya Kültür Mirası listesinde bulunması, burayı yalnızca inanç turizmi açısından değil, aynı zamanda kültürel turizm açısından da cazip hale getirir. Her yıl binlerce yerli ve yabancı turist, hem kıssanın izini sürmek hem de mağaranın gizemli atmosferini yaşamak için Tarsus’a gelir. Bu yönüyle mağara, Mersin’in tanıtımında önemli bir rol üstlenir.
