Plastik firmaları, bu gidişattan rahatsız olup, kendilerine çekidüzen vermek yerine, yeni bir yalanı pazarlamaya başladılar. Söyledikleri yalan, plastiklerin geri dönüştürülebilir olduğu ve eğer halk plastik geri dönüşümüne önem verirse plastik kirliliğinin son bulacağı yalanıydı... Yalan söylemeyi seçtiler, çünkü yalan içerikli reklamlar yapmak sadece birkaç milyon dolara mal oluyordu; ancak plastik teknolojisini çevre dostu yapmak muhtemelen milyarlarca, belki uzun vadede trilyonlarca dolara mal olacaktı.

İleri sürdükleri yalan, büyük oranda işe de yaradı: İnsanlar, kitleler halinde plastik toplayıp onları geri dönüştürme kutularına atmaya başladılar. Birçok ülkede ve şehirde plastik geri dönüşüm yasaları geçirildi.

Plastik Endüstrisi bu süreci oldukça sinsi hamlelerle yönetiyordu: Örneğin 1988 yılında Amerika'daki 40 eyalette geçirdikleri bir yasa ile, üretilen bütün plastiklere, ortasında bir sayı olan bir 'geri dönüşüm sembolü' basmayı zorunlu hale getirdiler. Ama bu, tamamen yanıltma amaçlı bir hamleydi!

Gary Anderson tarafından 1970'lerde telif hakkı olmaksızın üretilen, dolayısıyla dilediğiniz gibi kullanabileceğiniz meşhur geri dönüşüm sembolünün yukarıda görebileceğiniz 3 okunu aldılar, tasarımını birazcık değiştirdiler ve ortasına bir sayı bastılar.

Böylece plastiklerin hepsi geri dönüştürülebilirmiş gibi bir algı yarattılar, çünkü hepsinde aynı üç ok sembolü vardı. Birçok insan, kısa sürede bu yalana kanıp, bu sayının plastiğin kaç kez kullanılabileceğini veya ne kadar kolay geri dönüştürülebildiğini sembolize ettiğini sanmaya başladı.

Plastikler üzerindeki geri dönüşüm sembolünün ortasındaki sayı, plastiğin üretildiği malzemeyi gösteren bir sayıdır. Buna, Reçine Belirleme Kodu denmektedir.

Örneğin 1 sayısı, polietilen tereftalat olarak bilinen bir polimere karşılık gelmektedir. Siz onu kısaca PET olarak biliyor olabilirsiniz - ki 'PET şişe' lafı da işte buradan gelmektedir.

Ama bunların hiçbir önemi yoktur. Önemli olan, siz o işareti gördüğünüzde, o plastiğin 'geri dönüştürülebilir' olduğuna ve o plastikleri mavi çöp kutularına attığınızda 'çevreci' olduğunuza inanmanızdır.