Sevgili 1973-74 Silifke Lisesi Mezunları,
Bir zamanlar aynı sokaklarda yürüdük, aynı sıralarda oturduk, aynı sabah ezanıyla uyandık, aynı hayallere omuz verdik. Göksu’nun serinliği, Taşköprü’nün gölgesi, kalenin sessizliği şahit oldu gençliğimize. Her birimiz, bir başka yöne savrulduk belki ama Silifke’de bıraktığımız iz, hâlâ taş duvarlarda, sınıf camlarında, okul bahçesindeki ağaçlarda saklı duruyor.
Zaman çok şeyi değiştirdi. Saçlara ak düştü, eller çizgi çizgi oldu, ama yürek… O hiç yaşlanmadı. Çünkü biz bir nesildik. Bilginin, emeğin, dürüstlüğün, Atatürk sevgisinin izinde yürüyen; bayrağın altında eğilmeden dimdik duran bir nesil… Ne unvanlar, ne yollar, ne mevkiler sildi o ilk gençlikten kalan kardeşliği.
Bugün bir araya geldiğimizde, bakışlarımızda yılların değil, anıların izi var. Sınıfın köşesindeki bir gülüş, teneffüsteki bir sır, defter aralarında saklanan dostluklar… Her biri hâlâ taze, hâlâ gerçek. Kimimiz erken ayrıldı bu hayattan; onları yâd ederken gözlerimiz nemli ama yüreklerimiz minnetle dolu. Çünkü o dostlar da bizimle yürüdü bu yolun en güzel kısmında.
Silifke’de bir okul değildi sadece Silifke Lisesi… O bir yuvaydı. Hayata açılan ilk pencere, umutla kurulan ilk cümle, tertemiz bir geleceğe duyulan ilk inançtı. Biz o pencereden birlikte baktık. Ve şimdi, ne zaman dönüp geçmişe baksak, o pencerenin ışığı hâlâ yolumuzu aydınlatıyor.
Birlikte büyüdük. Birlikte sevdik bu ülkeyi. Ve birlikte iz bıraktık, sessiz ama derin. Şimdi her adımda, her hatırada, her tebessümde Silifke’de geçen o yılların kıymeti bir kez daha anlaşılıyor.
Dostlar, kardeşlerim…
Ne mutlu bize ki adımız bir şiire sığdı.
Ne mutlu ki izimiz Silifke’nin yüreğinde saklı kaldı.
Sevgiyle, vefa ile…
Birlikte büyüyen bir neslin sesiyle…
Sizlerle, 1973- 1974 Silifke Lisesi Mezunları için yazdığım şiiri paylaşıyorum:
SİLİFKE’DE BIRAKTIĞIMIZ İZ
(1973-74 Silifke Lisesi Mezunlarına)
Bir sabah güneşi gibi doğduk yüreğe
Silifke sokaklarıyla büyüdü düşler
Taş köprüden geçtik nice sevdayla
Kalesiyle sırdaş oldu gençliğimiz
Zaman aktı Göksu gibi durulmaz
Kimi mühendis oldu kimi hekim
Bilimin ışığında yürüdük hep birlikte
Atatürk yolunda tertemizdik biz
Okul sıralarında başlayan dostluk
Yıllara meydan okur hâlâ dimdik
Sözde değil özde vatanseveriz
Bayrağın gölgesinde gönüllerimiz bir
Bir kahvaltı sofrası kurduk Silifke’de
Hasret çözüldü sıcak bir tebessümle
Konuştu hatıralar sustu zaman
Yıllar sonra yine aynı sevgiyle
Kiminin sesi kaldı sınıf koridorunda
Kiminin kalemi hâlâ bir öğrencide
Aramızdan erken giden o güzel insanlar
Yaşar yüreğimizde her bir şiirde
Toprağın bağrında uyuyan dostlar
Sizsiz eksiğiz ama tamamdır hatıralar
Gözümüzde yaş dilimizde dilekler
Sonsuzluğa selam olsun adınıza
Silifke Kalesi gibi durur dik duruşumuz
Gururla anarız geçmişi her adımda
Cumhuriyet sevdasıyla atan kalbimiz
Birlikte attı atacak sonsuza dek
Birlikte büyüdük birlikte güçlendik
Anadolu’nun tam ortasında bir yıldız gibi
Öğrettik öğrendik iz bıraktık sessizce
Vatan uğruna dökülen her ter kutsaldı bize
Kimi dağlar aştı kimi denizler
Ama yüreğimiz hep Silifke’de kaldı
Bir okul değil sadece bir yuvaydı o
Hayata açılan ilk penceremiz oradaydı
Kimi valilik yaptı kimi cana can kattı
Nice evlat yetişti bizden ilham aldı
Ama ne unvan ne de geçen yıllar
Birlikte yaşadığımız o günleri sildi
Şimdi bir bakışla anlıyoruz hâlâ
O günlerin dostluğu başka bir şeydi
Bir ömür geçse de aynı saflıktayız
Çünkü biz yüreği tertemiz
Silifke Lisesi mezunlarıyız
Bugün burada yine birlikteyiz işte
Zamanı aşan bir bağla kenetli
Silifke’nin tarihine kazınmış adımız
Bir neslin onurudur 73-74 mezunu biziz
